ای همه هستی همه دنیا کجایی؟
ای همه نور و همه معنا کجایی؟
ای دلیل زندگی کردن شاعر
ای شقایق، ای گل زیبا کجایی؟
من همان سیلابم و مقصود من تو
ای نهایت، ای دل دریا کجایی؟
دل من مضطرب این روزگار است
ای ره آرامش دلها کجایی؟
چشم من در حسرت دیدار رویت
ای ستاره چشم خوش سیما کجایی؟
ای تمام معنی دیروز و امروز
ای دلیل بودن فردا کجایی؟
منم آن شاعر خسته، بی تخلص
آنکه تا پایان نوشت مولا کجایی؟