غزل تنهایی

ما در شب ظلمانی خود راه ندیدیم

رعدی بدرخشید ولی ماه ندیدیم

سرگشته و حیران پی دلدار بگشتیم

افسوس که در راه خود آن چاه ندیدیم

  این شعر مربوط به زمانی میشه که در حال حفظ قرآن بودم. هرچند مشغله‌ی روزمره و شاید کم سعادتی من باعث شده که تا به امروز نتونم از جزء اول فراتر برم ولی همین حفظ کردن کم هم باعث شد تا بتونم بیشتر در مفاهیم این کتاب عظیم دقت کنم.  شعری که خوندید الهام گرفته از آیات 17 تا 20 سوره بقره هست. این آیات مربوط به مثالی جالب از حال منافقین هست که با یک تصویرسازی بسیار زیبا هر خواننده‌ای رو به تفکر وا میداره. البته شعری که خوندید به هیچ وجه ترجمه‌ی این آیات نیست و فقط خواستم تصویر زیبایی که قرآن در ذهنم کشیده بود رو به قلم شعر به تصویر بکشم.